Onze buitenlandse cursisten koesteren allemaal één of ander typisch voorwerp uit hun land. Elke les brengen ze een voorwerp mee en vertellen ze het verhaal erachter.
Een lepel uit de Tweede Wereldoorlog
Ik ben Réjane en ik kom uit Frankrijk. Eén van mijn mooiste souvenirs is een lepel van mijn moeder. Tijdens de Tweede Wereldoorlog logeerden er Britse soldaten in mijn grootmoeders huis. 's Avonds aten ze daar met de familie. Mijn grootmoeder gaf hen cider en calvados te drinken. Mijn tante en mijn moeder deden hun was en streken hun kleren. Mijn moeder was toen 12 jaar oud.
Toen de soldaten vertrokken, gaf één van de soldaten zijn lepel aan mijn moeder als afscheidscadeautje. Mijn grootmoeder was niet rijk en er waren toen alleen maar lepels in ijzer. Mijn moeder was blij en vond deze lepel in inox heel mooi!
Toen ik jong was, wilde ik altijd met deze lepel eten. Daarom heeft mijn moeder mij de lepel gegeven. Ik gebruik hem nog altijd.
Op de lepel staat 2/6 th. D.W R gegraveerd. Ik ben op internet gaan zoeken naar de betekenis van die cijfers en letters. Ze staan voor een bataljon van de Duke of Wellington's Regiment dat vanaf 1940 in Saint-Valery, Normandië was gestationeerd.
Misschien heeft mijn lepel geen waarde maar hij is 75 jaar oud en heeft een geschiedenis die mijn moeder me heeft verteld.
Kristal uit Hrazdan
Ik ben Hasmik. Ik kom uit Armenië. Mijn favoriete voorwerp zijn mijn twee Armeense kristallen glazen.
Voordat ik naar België vertrok, kocht ik de typische zwarte glazen in mijn stad Hrazdan. In 2005 kwam ik in België aan met mijn bagage en mijn twee kristallen glazen goed ingepakt.
Sindsdien drink ik altijd water uit mijn glazen. Het maakt mij gelukkig en ze herinneren me aan mijn stad.
Een tinajón
Ik ben Odismercy en ik kom uit Cuba. Mijn favoriete voorwerp is de tinajón. Het is een typische kruik uit mijn stad Camagüey. De tinajón werd in de 17de eeuw meegebracht door Spaanse ambachtslieden.
Ze gebruikten de tinajón om er bonen, wijn, olie en andere producten in te bewaren. De tinajón wordt gemaakt met rode klei. De kruiken worden gebakken in een speciale oven op hoge temperatuur.
De tinajón wordt ook gebruikt om er water in te bewaren. Het is heel warm in Cuba, maar het water blijft lekker fris in de tinajón.
Er zijn verschillende vormen en groottes. We gebruiken hem ook om typische Cubaanse gerechten zoals Congri en Ajiaco in klaar te maken. We gebruiken de kruiken ook als decoratie in ons huis. Omdat de tinajón zo verbonden is met mijn stad wordt Camagüey de stad van de tinajones genoemd.
De tinajón staat ook symbool voor de liefde voor je partner en de aarde. In mijn stad geloven de mensen dat wie water uit de tinajón drinkt, voorgoed in de stad blijft.
Hoewel ik nu in België woon, heb ik ook hier thuis een kleine tinajón. Hij herinnert me aan mijn stad en mijn land. Ik voel me trots op dit voorwerp.
Een mantovarka
Ik ben Lisa. Ik kom uit Ingoesjetië. Mijn favoriete voorwerp is mijn Ingoesjetische mantovarka. Dat is een typische stoompot. Ik heb hem vijf jaar geleden in de Russische winkel in Oostende gekocht. Ik maak er “manti” in klaar. Dat is een gerecht met gehakt en ajuin in deeg geplooid.
Een mantovarka bestaat uit vier of vijf aparte potten op elkaar. Elke laag heeft gaten. In de onderste pot doe je water en de stoom zorgt ervoor dat de manti gaar worden. Ik maak maar een keer per maand manti klaar, want dat is heel veel werk.
Souvenirs uit mijn land
31 januari 2017
LEES OOK: