Een Belgisch-Syrische familie
28 november 2016
LEES OOK:
Op 5 oktober interviewden we de Belgische Nadia Kozem en haar Syrische man Abdul-Rahman Ajjan. Samen hebben ze 32 jaar in Syrië gewoond. Na het uitbreken van de oorlog vluchtten ze in 2013 naar België. Nadia vertelt ons haar boeiende verhaal.
Nadia, wanneer woonde je in Syrië?
In 1976 vertrok ik met mijn ouders naar Syrië. We woonden in de stad Aleppo. Mijn moeder is Belgische en mijn vader is Syriër. Ze hebben elkaar leren kennen in België toen mijn vader hier studeerde. Ik was 10 jaar toen we naar Syrië verhuisden.
Was het moeilijk om je aan te passen?
In het begin was het moeilijk. Toen we naar Syrië vertrokken, sprak ik geen woord Arabisch. Ik heb dan ook heel snel Arabisch moeten leren. De eerste drie maanden kreeg ik privé-les en daarna mocht ik naar school. Op een jaar tijd deed ik het eerste, tweede en derde leerjaar. Ook in het vierde leerjaar had ik het nog heel moeilijk. Gelukkig kreeg ik hulp van vriendinnen. Ik leerde ook Frans op school. In het begin miste ik België, mijn vriendinnen, familie en mijn activiteiten. In de vakantie kwam ik wel naar België.
Wanneer heb jij Abdul-Rahman leren kennen?
Toen ik 18 jaar was leerde ik Abdul-Rahman kennen. Hij woonde ook in Aleppo. We zijn getrouwd en we hebben 3 kinderen: 2 meisjes en een jongen. Onze dochters zijn getrouwd nadat wij terug naar België verhuisd zijn. Eén dochter woont in Brussel en de tweede in Abu Dhabi.
Welke talen spreken jullie thuis?
Als kind heb ik altijd Nederlands, Frans en Arabisch gesproken. Met mijn kinderen en mijn man spreek ik Arabisch en met mijn moeder spreek ik Nederlands. Toen onze kinderen naar België verhuisden, hebben ze Nederlands moeten leren. Ze hebben ook Nederlandse les in DE AVONDSCHOOL (*) gevolgd.
Was het je plan om ooit terug naar België te komen?
Nee, het was nooit ons plan om in België te komen wonen. We hebben de Belgische nationaliteit en in de vakantie kwamen we wel naar België om onze familie te bezoeken, maar we wilden allemaal in Syrië blijven. We hadden daar een heel goed leven.
Mis jij Syrië?
Ik mis Syrië enorm! We hadden daar alles: een huis, werk, familie, vrienden, activiteiten… We waren er heel gelukkig en hadden niets tekort. Ik mis Syrië meer dan ik België als kind miste. Als kind was het gemakkelijk om me aan te passen. Als volwassene terug in België is het veel moeilijker.
Syrië is een prachtig land. Het is er altijd mooi weer. Ik heb met mijn familie en mijn man heel veel steden bezocht en weet veel over de Syrische cultuur. Het leven in Aleppo was heel gemakkelijk. Er waren nooit problemen tussen de mensen. In Aleppo woont bijvoorbeeld een grote Armeense gemeenschap. Iedereen had Armeense vrienden of vrienden van andere nationaliteiten en religies.
Wat is het moeilijkste in België?
Het is heel moeilijk om werk te vinden voor mijn man. In Syrië had hij een goede job in de bouwsector. Hij kocht en verkocht grond, gebouwen… Hier moet hij helemaal opnieuw beginnen. Momenteel leert hij Nederlands en werkt hij in een school. Ook ik ben op zoek naar een job of wat vrijwilligerswerk. Ik wil ook graag in België actief zijn.
Voel je je Syrische of Belgische?
Ik ben een mix. Ook in onze familie mengen we onze tradities. Bijvoorbeeld met het eten. Ik kook heel graag. Ik maak Belgische en Syrische gerechten klaar. Mijn dochter is gek op mijn Belgische kaaskroketten en op Kerstmis kochten we in Syrië altijd een grote kalkoen. Met Kerstmis en Nieuwjaar aten we dan met heel de familie samen.
Wat is jouw advies voor Syriërs die in België komen wonen?
Het is heel belangrijk om contacten te leggen. Het is belangrijk om vrienden te maken en actief te zijn. Je mag ook geen verschil maken tussen mensen. Mijn moeder had een bloemenwinkel in Aleppo. Iedereen kwam er over de vloer: arm, rijk, moslim, christen… Ik vind het belangrijk om contact met iedereen te hebben.
Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?
Ik hoop dat de oorlog stopt en dat we allemaal naar Syrië kunnen terugkeren.
_______________
(*) vanaf 1/9/2019 werd CVO DE AVONDSCHOOL deel van CVO Scala